Λ Ο Υ Κ Α Σ Θ. Α Π Ο Σ Τ Ο Λ Ι Δ Η Σ & Συνεργάτες

Λ Ο Υ Κ Α Σ Θ. Α Π Ο Σ Τ Ο Λ Ι Δ Η Σ &  Συνεργάτες

Δ Ι Κ Η Γ Ο Ρ Ι Κ Η  Ε Τ Α Ι Ρ Ε Ι Α

Ιπποκράτους 18, 10680 Αθήνα

Τηλ : 210 3619650, 210 3610116, fax: 210 3619760

                                                                                                        Αθήνα, 20/02/2013

Αγαπητοί εργαζόμενοι/ες,

Με την παρούσα, θα θέλαμε να ενημερώσουμε εσάς και τους συναδέλφους σας, για την πορεία των υποθέσεων σχετικά με τα τρία επιδόματα που αφορούν στο νοσηλευτικό προσωπικό, ήτοι το επίδομα για το δίωρο, το επίδομα για τα 200 ευρώ και το επίδομα για τα 176 ευρώ, τα όπως πολλοί από εσάς γνωρίζετε, καταργήθηκαν με το Ενιαίο Μισθολόγιο που εισήχθη με τον ν. 4024/2011. 

Περαιτέρω, για την εν γένει πορεία των υποθέσεων αυτών αναφέρουμε προς ενημέρωση σας:

1.Σχετικά με το επίδομα των 176 ευρώ (άρθρο 14 του ν. 3016/2002):

        Για τους εργαζομένους με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου, υπάρχουν πλείστες αποφάσεις του Αρείου Πάγου οι οποίες έχουν αποφανθεί ότι το εν λόγω επίδομα των 176 ευρώ συνιστά ευθεία και γενική αύξηση των αποδοχών των υπαλλήλων. Συγκεκριμένα, ο Άρειος Πάγος με τις υπ’ αριθμ. 574/2009, 1723/2010, 495/2011, 588/2011 κ.α. αποφάσεις του Πολιτικού του Τμήματος δέχθηκε ότι η παροχή αυτή απέκτησε το χαρακτήρα μισθολογικής παροχής, που προσαυξάνει, χωρίς άλλη προϋπόθεση, το μισθό όλων ανεξαιρέτως των υπαλλήλων με σχέση ιδιωτικού δικαίου. Επομένως, για τους υπαλλήλους με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου, υπάρχει ελπίδα και θα δώσουμε μάχη για να κερδίσουμε αυτές τις αγωγές.

        Για τους δε υπαλλήλους με σχέση δημοσίου δικαίου- μόνιμους, είχαν μέχρι πρόσφατα εκδοθεί διαφορετικές αποφάσεις, ανάλογα με το εκάστοτε τμήμα του δικαστηρίου και τη σύνθεση του, κάποιες θετικές, οι οποίες δικαίωναν τους εργαζομένους, οι περισσότερες όμως εκ των οποίων αρνητικές.

       Εξ αυτού του λόγου, η υπόθεση είχε παραπεμφθεί λόγω σπουδαιότητας στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία συνεδρίασε την 8^η Ιουνίου 2012 και δημοσίευσε μόλις προσφάτως την απόφαση του, κάνοντας εν τέλει δεκτή την αίτηση αναιρέσεως που είχε ασκήσει το Ελληνικό Δημόσιο κατά αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου. Παραθέτουμε προς πληρέστερη ενημέρωση σας, ένα αυτούσιο απόσπασμα αυτής: «…η κρίση αυτή της προσβαλλόμενης απόφασης δεν είναι νόμιμη, διότι αφενός, με τα ανωτέρω δεδομένα που προκύπτουν από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, δε συνέτρεχε η αναγκαία κατά νόμο προϋπόθεση για την χορήγηση της παροχής αυτής και στους αναιρεσίβλητους, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στη προηγούμενη σκέψη, εφόσον αυτοί ελάμβαναν πρόσθετες μισθολογικές παροχές, που υπερέβαιναν το ποσό των 176 ευρώ, και αφετέρου από τη συνταγματική αρχή της ισότητας δεν απέρρεε, πάντως, υποχρέωση της Διοικήσεως να επεκτείνει τη χορήγηση στους δικαστικούς υπαλλήλους της επίμαχης παροχής, η οποία σύμφωνα με την εξουσιοδοτική διάταξη, παρέχεται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, μη εξομοιούμενη με μισθό, ανεξαρτήτως αν η παροχή αυτή χορηγείται παρανόμως σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων, δεδομένου ότι δε μπορεί αν θεμελιωθεί στη συνταγματική αυτή αρχή δικαίωμα των διοικουμένων και αντίστοιχη υποχρέωση της Διοίκησης για την επέκταση μη νόμιμης, δράσεως της Διοικήσεως, αδιαφόρως αν αυτή ασκείται με ατομικές ή κανονιστικές πράξεις. Συνεπώς η προσβαλλόμενη πρέπει να αναιρεθεί, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση. ….. Η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί, διότι η επίμαχη παροχή δεν είχε αποκτήσει τον χαρακτήρα επιδόματος που προσαυξάνει τον μισθό όλων των δημοσίων υπαλλήλων, εφόσον όπως προκύπτει από τις εκκρεμείς ενώπιον των διοικητικών αρχών και δικαστηρίων υποθέσεις, σε πολλές κατηγορίες υπαλλήλων του Δημοσίου και των ΝΠΔΔ δεν είχε χορηγηθεί η εν λόγω παροχή.»

Συνοπτικά, η υπ’ αριθμ. 95/2013 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ  έκρινε ότι δεν δικαιούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι το επίδομα των 176 ευρώ και ότι παρανόμως η παροχή αυτή χορηγείται σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων, θέτοντας έτσι φραγμό στη δικαίωση και όλων των υπαλλήλων των νοσοκομείων που εύλογα πίστευαν ότι θα δικαιωθούν. Δυστυχώς, οι προσφυγές που έχουν κατατεθεί, θεωρούμε ότι δεν πρόκειται να ευδοκιμήσουν, διότι το δεδικασμένο που απορρέει από μια τέτοια απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας μας είναι δεσμευτικό για τα υπόλοιπα κατώτερα και κατά τόπους Διοικητικά Δικαστήρια.

2. Σχετικά με το επίδομα των 200 ευρώ (άρθρο 35 του ν. 3329/2005):

      Από το δικηγορικό μας γραφείο έχουν εκδοθεί αρκετές θετικές αποφάσεις (βλ. υπ’ αριθμ. 89/2011, 69/2011, 90/2011, 71/2011, 70/2011, 69/2011 και 144/2011 Ειρηνοδικείου Αθηνών) για πολλούς εργαζόμενους με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου κατά των οποίων έχει ασκηθεί έφεση από το Νοσοκομείο, η συζήτηση δε των οποίων έχει προσδιοριστεί το 2014. Επίσης, υπάρχουν και 3 αποφάσεις (βλ. υπ’ αριθμ. 48/2008, 49/2009 και 1558/2009 Ειρηνοδικείου Αθηνών, οι οποίες αφορούν συγκεκριμένα 492 εργαζομένους με σύμβαση αορίστου χρόνου) στις οποίες οι εργαζόμενοι δικαιώθηκαν και εν τέλει συμβιβάστηκαν με την Διοίκηση του Νοσοκομείου και πληρώθηκαν. Όσον αφορά τους μόνιμους υπαλλήλους, οι περισσότερες αγωγές που έχουν ασκηθεί ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων από το 2013 αρχίζουν και προσδιορίζονται για συζήτηση. Υπάρχουν όμως και ορισμένες αποφάσεις αρνητικές οι οποίες σε συνδυασμό με την κατάργηση του εν λόγω επιδόματος μετά την ισχύ του ν. 4024/2011 «Ενιαίο μισθολόγιο κ.λ.π.» καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη την ευδοκίμηση των εκκρεμών αγωγών.

Στόχος του γραφείου μας είναι να μπορέσουμε, για μερικές από τις παραπάνω αγωγές που πρόκειται να συζητηθούν εντός του Φεβρουαρίου και Μαρτίου, να κινήσουμε τη διαδικασία της πιλοτικής δίκης/ πρότυπης δίκης, ενός νέου αλλά πολύ σημαντικού θεσμού για τα ελληνικά δεδομένα. Με βάση αυτό το νέο θεσμό, όταν πρόκειται για υποθέσεις γενικότερου ενδιαφέροντος που έχουν συνέπειες σε ευρύ κύκλο προσώπων (όπως εν προκειμένω το εν λόγω επίδομα), μπορούν με αίτηση μερικές υποθέσεις να εισαχθούν γρηγορότερα και να κριθούν ενώπιον του ΣτΕ, προκειμένου να δημιουργηθεί μια νομολογιακή γραμμή, ενώ οι υπόλοιπες αναστέλλονται και παραμένουν εκκρεμείς μέχρι τη συζήτηση στο ΣτΕ.  

3. Όσον αφορά την πρόσθετη αμοιβή λόγω του ωραρίου (το επονομαζόμενο «δίωρο», άρθρο 2 του ν. 201/1975):

            Η εν λόγω πρόσθετη αμοιβή καταργήθηκε ρητώς το 2008. Δυστυχώς η νομολογία  των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας μας με ενδεικτικές τις υπ’ αριθμ. 2153/2012, 2160/2012, 2152/2012, 1090/2012 ΣτΕ κ.α. είναι αρνητική. Συγκεκριμένα, αναφέρεται συνοπτικά στις εν λόγω αποφάσεις ότι η αμοιβή αυτή καταργήθηκε από την έναρξη ισχύος του ν. 2470/1997, ότι η κατάργηση αυτής δεν αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας και ότι ορθά έχει κριθεί από τα κατώτερα δικαστήρια ότι οι προσφεύγοντες υπάλληλοι δε δικαιούνται της αμοιβής αυτής.

            Σε κάθε περίπτωση, αναμένουμε μέσα στον Ιούνιο, να συζητηθεί η αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας που έχει ασκηθεί από το δικηγορικό μας γραφείο και η οποία σίγουρα πρόκειται να χαράξει μια οριστική νομολογιακή γραμμή επί του συγκεκριμένου θέματος.

          

Με εκτίμηση, Λουκάς Αποστολίδης και συνεργάτες

Υ.Γ. Για περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τις κατατεθειμένες από το γραφείο μας αγωγές, απευθυνθείτε στο τηλέφωνο του γραφείου μας: 2103619650.