Tο 2008 το 57% των συνολικών δαπανών για την Υγεία ήταν από την τσέπη των ασθενών, όταν ο μέσos όρos στην E.E. ήταν 28%, ενώ τα ιδιωτικά νοσοκοµεία αύξησαν πάνω από το 100% το µερίδιο τους στην αγορά υγείας µεταξύ 2000 και 2008, φθάνοντας από το 13% στο 27% (Στοιχεία ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-Α∆Ε∆Υ και Εθνικής Τράπεζας). Χαρακτηριστική είναι επίσης η σταδιακή µείωση των δηµόσιων δαπανών για την Υγεία: από το 11,5% του Τακτικού Προϋπολογισµού το 1987 πέφτει στο 9% το 1998 και στο 6,5% το 2008 (µε µ.ο. στην E.E. το 12,5% την ίδια χρονιά), ενώ σήµερα είναι της τάξης του 3%.
Συγκριτικά µε την προµνηµονιακή περίοδο έχει καταγραφεί αύξηση των αυτοκτονιών, των καταθλίψεων, των εξαρτήσεων, αύξηση της νοσηρότητας και θνησιµότητας σε χρόνια πάσχοντες και ευπαθείς οµάδες, αύξηση της νοσηρότητας και θνησιµότητας από ισχαιµική καρδιοπάθεια σε νέους άνδρες, αύξηση λοιµωδών παθήσεων από HIV-1, από τον ιό του ∆υτικού Νείλου (επιδηµία στη Βόρεια Ελλάδα µεταξύ Ιούλη-Οκτώβρη 2010) και ελονοσίας (επιδηµία στη νότια χώρα µεταξύ Μάη-Οκτώβρη 2011). Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι n αύξηση της περιγεννητικήε θνησιµότητας και της βρεφικήςθνησιµότητας. Kiνδυνους εγκυµονεί n χαµηλή εµβολιαοτική κάλυψη παιδιών, αλλά και ενηλίκων. Τέλος, υπάρχουν ήδη βάσιµες ενδείξεις για τη µείωση του προσδόκιµου ζωής του πληθυσµού.
ΦΟΝΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Αύξηση παθήσεων από HIV-1 (2010-2011) 57,2%
Αύξηση της περιγεννητικής θνησιμότητας (2868-2011) 137%
Αύξηση βρεφικής θνησιμότητας (2008-2011) 26%
Αύξηση αυτοκτονιών (2009-2011) 22%
Αύξηση ζήτησης υπηρεσιών Υγείας στο δημόσιο σύστημα (2010-21311) 35%
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου